De ' horror' vluchten gevolgd door Frans polynesie

Hoi Allemaal, Na lange tijd zetten we dan eindelijk weer een verhaal op de onze site. Het stuk van Argentinie, Uruguay en Chili komt na dit verhaal. Eerst het verhaal van de reis van Chili naar Frans Polynesie: De vlucht begon 's ochtends vroeg vanuit Santiago de Chili, hier hadden we een vlucht van 3uur naar Lima, vervolgens moesten we een tijdje wachten op Lima om op een vlucht van 3 uur te stappen naar Costa Rica, hier gingen we vervolgens op een vlucht van nog een 3 uur naar Mexico City, hier moesten we 9uur wachten op de vlucht naar LA. In Mexico City was het nacht, dus hebben we op het vliegveld (op de grond, met airco en langslopende mensen) moeten slapen. Vervolgens een vlucht naar LA, waar we een hele dag hebben moeten doorbrengen. Dit kwam echter wel goed uit want zoals jullie weten hadden we nog geen nieuwe camera, die hebben we dus in LA gekocht. De vlucht naar Frans Polynesie (Tahiti, Papeete) was nog 5uur, aangekomen op Papeete zouden we nog een dag hebben voordat we een vliegtuig zouden nemen naar Huahine (een eiland een half uur verwijderd van Tahiti). Gelukkig konden we deze vlucht omboeken en vlogen meteen door naar Huahine. Daar aangekomen (een vliegveld bestaande uit 1 huisje) waren we vergeten te mailen naar de eigenaren van Chez Gynette, het pensioen waar we sliepen. Dus hadden we geen taxi rit naar het stadje, maar gelukkig stond daar Jose (herinneren jullie hem nog uit Colombia?) die ons voor 5euro de man we een ritje naar de stad aanbood, met vijf andere toeristen. Alles ingeladen in het busje en op het moment dat Jose weg wilde rijden bleek dat de bus een lekke band had. Om de hoek stond gelukkig een vriend van Jose met een truck en heeft Jose die auto geleend en ons afgezet. Aangekomen bij Chez Gynette (wat een super mooi en gezellig pensioen is) hebben we spullen gedropt en zijn naar de supermarkt gegaan. Hebben stokbrood en La Vache Qui rit ingeslagen en zijn naar het strand gegaan. Eindelijk waren we in het paradijs aangekomen (zoals jullie wel kunnen zien op de foto's). De dag erna hebben we een scootertje gehuurd en zijn over het eiland gaan toeren. We leken inderdaad op Bob en Annie!!!! Volgende dag hadden we ingepland om een toer te doen, alleen kwamen we erachter dat hier de zuid Amerikaanse houding/ laksheid nog steeds van pas is. Mark was namelijk ruim op tijd gaan vragen of de toer door zou gaan, vervolgens beloofde de vrouw ons te bellen (wat natuurlijk niet gebeurde) en de volgende dag zijn we zelf langs gegaan en hoorden: 'no sorry no tour'. Hadden gelukkig een backup plan en zijn met een GRATIS boot naar een nabijgelegen resort gegaan en hebben hier op het strand gelegen en cocktails gedronken. Hier hebben we ook een GRATIS kano gevaren, dat doen alle locals ook in Frans Polynesie. Hebben onderweg een MantaRay gezien (een enge grote donkere vlek in het blauwe water). Mark wilde dolgraag naar de ring om het eiland kano varen maar Jorike had het na een half uurtje wel gezien. De volgende dag hebben we op het strand gelegen en zijn in de middag terug gebracht naar het vliegveld om door te vliegen naar Raiatea (15 minuten vliegen). Hier aangekomen werden we opgehaald door Max (hij zei dat hij een fransman was, maar zag eruit en praatte als een duitser), de eigenaar van Bellevue Pensioen, in een safari jeep, Jorike achterin de Jeep met alle tassen. Aangekomen bij Bellevue bleek dit inderdaad een Bellevue (mooi uitzicht). hadden zelfs een zwembad tot onze beschikking. We hebben inmiddels door dat alles zo snel mogelijk geregeld moet worden dus hebben meteen aan Max gevraagd om toers te regelen, omdat Mark erg graag op een Motu (onbewoond eiland) wilde staan en Jorike erg graag wilde duiken. Max kwam echter na een half uur langs en vertelde dat de toer niet door ging en dat we zelf geen boot konden huren, wat de boot met 9PK was kapot. Uiteindelijk kwam Jorike met een meesterlijke oplossing, om de duikschool te vragen ons op een Motu te droppen en vervolgens na een aantal uur ons op te halen voor een duik. Gelukkig kon dit en hebben we dit gedaan! Dit was echt een paradijselijke ervaring. Op de Motu waren alleen wat meer mensen (zaterdag) maar wat een bijzondere ervaring. Ook het duiken was super mooi, helder water en ontzettend veel vissen, hebben zelfs reeftip haaien gezien. De dag erna hebben we een autootje gehuurd en hebben het eiland over gereden. Hebben met de huurauto GEEN problemen gekregen en zijn door de eigenaar van het autoverhuur bedrijf afgezet op het vliegveld, na een vlucht van 45min aangekomen op Pateete, zo rond 19.30uur en volgen pas om 7.40uur door naar Auckland. We hebben daarom weer een nachtje doorgehaald op een vliegveld (hier was het alleen lekker warm en weinig mensen die langs liepen). De vlucht naar Auckland was gelukkig maar 5 uurtjes en konden hier op een GRATIS shuttlebus stappen naar het centrum van Auckland. Zijn hier eerst een kop koffie gaan drinken om te kijken waar we wilden slapen, hier zijn HEEEEEEL veel hostels met allemaal 18jarige kinderen, laten we hier nou net geen zin in hebben. Jorike is vervolgens op pad gegaan om te zoeken naar een andere plek (gelukkig spreken ze hier Engels en geen Spaans of Frans). Hebben een hotel gevonden en hebben daarna een heerlijk stuk Nieuw Zeelandse lam gegeten in de stad met een biertje en een lekker glas wijn. Gisteren hebben we door de havens en centrum gelopen van Auckland en een plan gemaakt voor de komende tijd. Toch hebben we wel een beetje last van het tijdsverschil, eerst wat het namelijk 11uur vroeger dan in Nederland en nu is het ineens 12uur later, we hebben tijdens de vlucht naar Nieuw Zeeland gewoon een dag overgeslagen! Morgen zijn we van plan om met de Ferry naar in de buurt gelegen eilanden te gaan, maar als het regent (zoals het vandaag doet) kan dat plan nog wel een veranderen. Nu zijn jullie weer wat meer op de hoogte en volgt het verhaal van ons einde in Zuid Amerika na dit verhaal. Dikke kus

Argentinie, Uruguay en Chili

We waren gebleven bij dat Mark bij de garage was om de bumper te laten vervangen en de auto te laten uitdeuken. Don Alejandro had garage ‘Ricky' aangeraden want daar had hij de auto zelf ook gekocht. Mark met die twee gasten van het verhuurbedrijf erheen en daar weer de schade bekeken. Ricky zei dat het misschien handiger was om een bumper van een ander merk erop te zetten en een ander achterlicht maar dat zag het verhuurbedrijf niet zo zitten. Misschien was het dan een idée om naar de onderdelenshop in het plaatselijke stadje te gaan, Ricky zou dan mee gaan en korting bedingen. Zo gezegd, zo gedaan, en daar sta je dan in een Argentijnse onderdelen winkel een korting te bedingen op een VW bumper en licht...uiteindelijk nog gelukt ook!

Die twee jongens van de verhuur brachten mark weer snel terug want een van hun had nog een kebap tent en die moest snel open; hij was al te laat. Al met al echt prima lui want als je dit was overkomen bij Budget of Avis dan was het een stuk duurder geworden J Dus voor iedereen die een auto wil huren in Salta in het noorden van Argentinie: Puscacar! Handen geschud en weer es een flesje Argentijnse champagne opengetrokken om te vieren dat het allemaal goed was afgelopen.

Vanuit Salta hebben we de bus genomen naar Rosario, waar voetballer Messi vandaan komt trouwens. Deze stad ligt aan het water, weinig toeristen dus echt prima! Op zondag zit iedereen lekker aan de rivier wijntjes te drinken en te bbqen, heel anders dan in NL....zelf hebben we jammer genoeg niet gebarbecued dat moeten we maar es inhalen in Australie.

Niet heel veel gedaan, weer verschillende champagnes gedronken en een heel fout festival bezocht: een soort braderie waar informatie werd gegeven over ALLE landen ter wereld, aldus de -altijd aardige en broodeerlijke- taxichauffeur die ons naar het hotel bracht, haha! We schrijven dit omdat we nogal eens onenigheid hebben met taxis, zo ook deze in Rosario...hij bleef maar volhouden dat de taximeter een GPS was en dat we echt 10 euro moesten betalen voor de rit. Mark zei dat hij geen kind was en geen idioot en dat de taxichauffeur toch echt moest toegeven dat dit een meter was. Hij hield echter voet bij stuk zoals altijd, hier is echt weinig tegen te beginnen vrezen we...

Na de wereld braderie beurs naar het hotel gegaan en bij het zwembad gaan liggen. Komt er op een gegeven moment een verwarde kale Nederlander aan die zegt: He, komen jullie uit Nederland? Wij zeggen ja. Stort die vent, Paul, zijn hele hart uit over zijn vrouw die hem heeft verlaten, zijn problemen met de Argentijnse politie, geld dat ie niet meer heeft en een of andere Green card die hij zou krijgen maar toch ook weer niet. Oh oh Pistolen Paultje dachten we toen ie weg was, hij ging een baan te regelen in het hostel. Mark merkte trouwens ook dat hij 30 jaar is geworden, aangezien een 18 jarig ventje uit NL achter hem aan kwam in het hostel en zei: meneer, meneer, heeft u mijn boek misschien gepakt?

Na Rosario zijn we naar Buenos Aires gegaan, een hele mooie stad voor iedereen een aanrader. Omdat we veel in steden geweest zijn, zijn we hier maar kort geweest. Hier gaan we zeker nog een keer terug! Hebben hier alleen het verkeerde hostel gekozen, hier kwam onze nachtmerrie weer tot leven (stapelbedden met in elkaar zakkende matrassen en jonge mensen).

Na Buenos Aires hebben we een Ferry genomen naar Uruguay, die bracht ons na 3uur naar Monte Video, waar we meteen op een bus stapten naar Punta del Este (een kustplaatsje die wel wat weg heeft van Scheveningen in de zomer). Hier hebben we heerlijk op het strand gelegen en foute films gekeken op de hotelkamer.

Vervolgens na 3dagen hebben we een busrit genomen naar Mendoza vanuit Monte Video, dit duurde 24uur (gelukkig kregen we onderweg Machette en Green Mile te zien). Aangekomen in Mendoza hadden we een leuke B&B op het oog en hebben hier 4 nachten geslapen. Hebben de eerste dag een was gedaan in een wasserette. ‘s Avonds zijn we uit eten gegaan en hebben steak gegeten. De volgende dag hebben we in de supermarkt boodschappen gedaan en zijn op gehuurde fietsen naar een park gegaan en hebben hier heerlijk decadent gepicknickt.

De dagen daarna hebben we ook tussen de middag gepicknickt omdat het ons zo goed was bevallen.

In de B&B zaten nog twee Nederlanders (Michiel en Charlotte, leraar aan Vu en geneeskunde studente uit Amsterdam), zij kwamen met het idee om met z'n vieren een auto te huren en de omgeving te verkennen. Dit hebben we dan ook gedaan de dag erna. Zijn naar de hoogste berg van Amerika en het zuiderlijk halfrond gereden (de Aconcaqua, van 6900meter hoog), hebben geluncht in een bergdorpje, we hebben een leuke dag gehad.

De volgende dag hebben we een bus genomen naar Chili (rechtstreeks naar Santiago de Chili, want we hadden nog 4dagen voor we zouden vertrekken uit Zuid Amerika).

Zaten in een mooi en rustig hostel in Santiago, deze werd gerund door een stille maar lieve man met een super vette hond (Andrescito, een kruizing tussen een labrador en een duitse herder). Hij maakte de lekkerste ontbijtjes die we in 5 maanden hadden gegeten (met vers fruit, pannekoekjes met chocoladesaus en verse jus). We kwamen er na 1dag achter dat de eigenaar ziek was (iets met zijn maag, en dat hij alleen uit bed kwam om ontbijt te maken voor zijn gasten). Dit vond Jorike zo zielig voor de hond dat zij aanbood om de hond uit te laten, dit voorstel werd erg gewaardeerd en dit betekende dat wij twee dagen de hond hebben uitgelaten in de stad van Santiago.

De laatste ochtend werden we opgehaald door een super mooie taxi (met een vrouwelijke taxichauffeuse, de eerste in 5 maanden) en hebben eindelijk een keer een goede ervaring gehad met een taxi rit. Zij bracht ons naar het vliegveld waar onze reis naar Frans Polynesie begon.

Salta, Cachi, Colomé en Cafayate

Hoi Allemaal,

Zijn jullie weer klaar voor een verhaal van de andere kant van de wereld?

Hebben leuke dagen gehad in Salta, we zijn zoals we eerder hebben verteld naar het concertgebouw geweest van Salta. Hier hebben we het orkest van Salta zien spelen, dit was een leuke ervaring. De avond ervoor zijn we hier naar de bioscoop geweest (naar de film RED), ook dit was erg leuk en koste ons maar 2 euro!!!

We hebben ook een huurautootje in Salta gehuurd (een VW Gol) voor 5 dagen, om rond te touren door de omgeving.

Hebben veel van de omgeving gezien, hier in de buurt zijn veel wijngaarden!

We hebben echter op de 2e dag een ongelukje gehad, geen gewonden gevallen maar een typisch pechverhaal voor ons.
Jorike reed over een zandweggetje en raakte met de onderkant van de auto een steen, die heeft de versnellingspook eruit gedrukt en zorgde ervoor dat we met de auto alleen nog maar achteruit konden rijden (lekker als je nog 17km moet tot aan het volgende dorpje)

Mark is achteruit gaan rijden en was lichtelijk geirriteerd op Jorike en reed daardoor een greppel in, hebben hier een uur gestaan en omdat er niemand langs kwam zijn we de achterkant van de auto gaan uitgraven (omdat de banden vast zaten en we alleen achteruit konden), dit is gelukt en we reden verder achteruit.

Mark kreeg na 12 km last van zijn nek en liet Jorike verder acteruit rijden, dit ging goed (al toeterend voor tegenliggend verkeer) tot er in een scherpe bocht een gast op een quad met 80km aan kwam rijden en die ramde de zij-achterkant van de auto.
Deze man werd boos op ons en uiteindelijk kwamen we erachter dat hij niet verzekerd was en geen ID bij zich had, en we stonden in the middle of nowhere, dus besloten we om verder te rijden naar het dorpje (met vijf straten verder niks). Gelukkig kon een monteur daar de versnellingspook maken en konden we in iedergeval weer naar de bewoonde wereld.

Verder gereden naar Cafayate, hier naar een hostel gegaan die werd gerund door Don Alejandro. Hij wilde ons wel helpen met de auto, hij is in de ochtend met ons naar een garage gereden en heeft gezegd dat hij ons heeft aangereden (om te vragen naar de prijs voor Argentijnen en niet voor toeristen). De garage gaf een lage prijs maar had helaas niet de VW artikelen liggen. Na veel gedoe en heen en weer bellen door de Don, hebben we een garage gevonden in Salta die ons kon helpen, voor een Argentijnse prijs.

Mark is nu bij de garage, met de auto en met de man van het verhuurbedrijf om uit te zoeken hoe duur het is. Zij denken namelijk dat Don Alejandro het moet betalen aan ons

.

Hopelijk loopt dit goed af en zijn we niet te veel geld kwijt......

To be continued!

Sucre, Uyuni (Salt flats), Tupiza (de laatste drie in Bolivia) en Salta (Argentinië)

Zo we zijn aangekomen in Argentinië en hebben een ´normale/ snelle´ internet verbinding, dus hier onze belevingen samengevat vanaf ons vertrek uit Chocabamba.

Vanuit Chocabamba zijn we met de nachtbus vertrokken naar Sucre, kwamen aan bij het busstation en bleek dat bijna alle bussen vol zaten. Konden echt op het allerlaatste moment mee met een bus voor lokale mensen.

Dit werd een busrit met mensen die sliepen in het gangpad, zonder wc aan boord (dus gewoon in het wild plassen, broek naar beneden en gaan met die banana J) en met jongeren die muziek draaien op hun mobiel en dit voor ongeveer 10uur lang.

Aangekomen in Sucre in een taxi gestapt die ons naar het hostel zou brengen (om 6uur in de ochtend), bleken alle hostels vol te zitten (5 verschillende gezocht), uiteindelijk bij een hotel aangekomen die ook niet te duur was. Hier vroeg de taxichauffeur ineens 400procent meer voor de rit omdat hij ons door de stad hadden gereden (toeristen aftroggelen zijn ze goed in). Dit is een iets waar Mark heel slecht tegen kan!!!!

Hebben hier een Nederlands meisje ontmoet, die al 5 jaar in Sucre woont en hier vrijwilligers werk doet voor de kinderen die op straat werken. Hebben zelfs een rondleiding gehad over een school waar zij werkt met de kinderen, wel erg bijzonder.

We zijn na Sucre naar de Zoutvlakten en het Nationaal Park in het zuiden van Bolivia gegaan vanuit het dorpje Uyuni.

Zaten de eerste dag in Uyuni te ontbijten in het zonnetje en er lopen veel mensen langs met folders over tours naar de vlaktes. Uiteindelijk kwam er een Duitse jongen bij onze tafel staan en vertelde dat hij fotograaf en bioloog was en dat hij een alternatieve tour wilde doen dan andere toeristen (anders doe je op een tour dezelfde dngen als iedereen). Hij legde uit dat hij met zijn vriendin en twee anderen (twee fransen) een eigen tour hadden geregeld. Zij zochten echter nog twee andere mensen die mee zouden willen gaan. Hij had ons zien zitten en vroeg zich af of wij mee wilden.

Dit leek ons wel wat, hebben kennis gemaakt met de twee fransen en later met de vriendin van de Duitser en hebben besloten mee te gaan met hun alternatieve tour (van 5 dagen ipv de gewone 3 dagen).

Hebben een super mooie tijd gehad die 5 dagen. Hebben over de Zoutvlakte gereden, hier veel gezien. (alle kleuren Laguna´s, de vulkaan Tulupa, natuurlijk de Zoutvlakte, een steen in de vorm van een rots, de stenen van Salvador Dali e.d). Hebben vier nachten in de meest shabby/koude/ hostels geslapen. Hebben op de tweede dag in de ochtend een vulkaan beklommen, hierna hadden we natuurlijk zin in een lekker warme douche (laat dit nou eens 1euro kosten, dit hebben we dan ook niet gedaan, met het idee in het volgende hostel kunnen we vast wel douchen). Hebben vijf dagen niet gedoucht, maar wat een mooie en bijzondere ervaring was dit! De foto´s volgen (krijgen foto´s van Harm, de duitse bioloog fotograaf!!!!!)

Na Uyuni zijn we met de trein vertrokken naar Tupiza, dit is ongeveer vijf uur met de trein. Lijkt net de NS, alles verloopt niet volgens schema en loopt niet logisch . Wel leuk om in een trein te zitten in plaats van in de bus.

In Tupiza, een paardrij tour geboekt, jaja Mark voor de allereerste keer!

De dag erna werden we OP TIJD opgehaald om te gaan paardrijden! Riding horse, hiha cowboy (met hoed en schoenenhoes)!!! Dit was een mooie rit op lieve en goed verzorgde paarden! Onderweg gestopt om van de omgeving te genieten (en te plassen), hier werd Jorike in haar arm geprikt (door wat geen idee). Na 3 uur kwamen we terug in het dorpje en gingen met lichte kramp in de benen genieten van een welverdiende lunch.

De verdere dag ons vermaakt in Tupiza en gaandeweg de dag kreeg Jorike meer en meer last van jeuk (overal!!!!maar verder niet bij nagedacht). De volgende dag, opgestaan en Jorike voelde nog steeds die erge jeuk, voelde op haar rug en dat zat (en zit) vol met bultjes, Mark zag dit en zei dat dit op haar gezicht ook zo was (dit is ook nog zo), kortom Jorike zit onder de bulten. Of dit nou door die beten op haar arm komt en dat het een allergische reactie is, of dat het een allergie is voor Paardenhuid (haha zoals de eigenaar van het hostel zei dat weten we niet, maar als het er morgen nog zit maar even naar een apotheek, de normale nestosyl heeft ook niet gewerkt).

Zitten op dit moment in Salta, Argentinië!!!! Eindelijk in de normaal westerse wereld, haha we werden wel een beetje moe van al die onlogische/ onhandige dingen in vooral Bolivia, dat dit wel een opluchting is.

Hebben vandaag door de de dtad gelopen en kaarten gekocht voor het orkest van Salta in het Theatergebouw (voor overmorgen), wel zo leuk als je hier toch bent! Zijn van plan om een autootje te huren en een beetje door de omgeving te crossen.

Laten natuurlijk even weten hoe het afloopt met het allergie verhaal en hoe het theater was....

Tot de volgende keer!!!!

La Paz en Cochabamba

Dag lieve allemaal,

Heeft even geduurd maar hier zijn weer wat spannende verhalen voor het slapen gaan

....

We zitten inmiddels bijna een week in Cochabamba, hebben het hier erg naar ons zin want het is hier iets westerser dan de voorgaande plekken waar we hebben gezeten en dat is best een verademing na alle zandwegen en ´aparte mensen´ die we hebben ontmoet.

Maar eerst zullen we vertellen hoe het is geweest in La Paz. De eerste twee dagen hebben we niks gedaan, en dit was niet omdat we niks wilden doen, we konden niks doen. Jorike was na een paar stappen lopen uitgeput en Mark had moeite met ademen. Maar dit alles schijnt een normale gemoedstoestand te zijn als je aankomt in La Paz

....Na die twee dagen knapten we allebei op en zijn we de stad gaan verkennen.

Wij als ´ervaren/altijd nadenkende´ reizigers hebben de gehele reis al voorzorgsmaatregelen genomen (pinpassen in BH stoppen van Jorike, paspoorten op je lijf dragen etc.) maar die dag hadden we niet nagedacht (misschien nog steeds last van de hoogte???) en hebben we onze fotocamera in de rugtas gestopt. We zijn een kop koffie gaan drinken en daarna de stad doorgelopen. Er waren optochten met dansende mensen, want La Paz heeft maar liefst 56 feestdagen, en die dag was de dag van de toerist. Jorike heeft 2 minuten stil gestaan om naar de optocht te kijken en Mark liep al wat verder door. Eenmaal weer bij elkaar schrok Mark zich een hoedje want de rugtas stond open.....en ja hoor de camera gejat!!!!!

Wat waren we geirriteerd en voornamelijk op onszelf want we hadden beter na moeten denken....

Dus de volgende dag is helemaal op gegaan aan bellen met verzekering en met bezoeken van politiebureau (we werden van bureau naar bureau gestuurd) hier moesten we een proces verbaal opnemen, in een politiebureau uit de jaren 50 (ouderwets en beetje corrupt idee) maar dit was allemaal geregeld.

Wel een domper op de reis, maar gelukkig stonden er maar 10 foto´s op en konden we op zoek naar een nieuwe camera. Dit blijkt echter niet zo makkelijk als je zou denken. Hier in Bolivia zijn geen winkels voor camera´s (alleen in de achterstandswijken en daar kunnen we niet komen) of zijn er alleen showrooms en daar kan je geen camera kopen.

Op dit moment nog geen camera en dus ook geen foto´s van Bolivia, helaas!

Begrijpelijk dat we even een rustmomentje hebben genomen in Cochabamba. Hier genieten we van de lieve mensen en de terrasjes. Ook zijn we allebei naar de kapper gegaan (Mark voor 3 euro en Jorike voor 8 euro) en hebben we genoten van het uitgaansleven.

Zijn op zaterdag op een technofeest terecht gekomen (op een groot voetbalveld in de stad) waar ongeveer 10 mensen stonden te dansen onder de sterrenhemel, erg bijzondere ervaring (Awakenings eat your heart out!!!!)

Morgen gaan we met de bus naar Sucre, ongeveer 8uur, op zoek naar de ´meest gezellige´ reizigers die we kennen de Israeliers. Die trekken met z´n allen naar Sucre, kunnen niet wachten

!!!!!!

Tot snel,

Mark en Jorike

Ollatantambo en Aqua Calientes (Machu Picchu)

Hoi Allemaal,

Vier dagen geleden verlieten we Cuzco (waar we overigens nu weer zijn) om te vertrekken naar lagere grond. Beidn hadden we toch wel veel last van de hoogte en het beste leek ons om naar Ollatantambo te gaan, dit ligt namelijk op 2700meter, dat scheelde 500meter met Cuzco. De reis erheen verliep soepel, we moesten alleen van de ene lokale bus over stappen op de andere lokale bus in Urubamba (ligt allmaal in de Sacred Valley.

Aangekomen in Ollatantambo zie je de ruïnes van de Inca om het dorp heen liggen (dit dorpje ligt in een vallei). Zelf de straten en de muren in het dorpje waren nog van de Inca tijd. Een erg schattig dorpje op het eerste gezicht, maar dan loop je verder het dorpje in en word je hoestend en proestend (door uitlaatgassen en zand dat omhoog stuift) bijna overreden door de Touringbussen. Het afritsbroeken/ fleecetruien/ bergschoenen gehalte is erg hoog!!! (willen niemand afvallen, maar dit soort reizigers zijn wij nou eenmaal niet)

Zijn naar een hostel gelopen (Chaska Wasi) een erg leuk hostel met een lieve vrouw als eigenaar (met vampiertanden). Hier konden we schoon, goedkoop en met gratis ontbijt slapen (wat wil een mens nog meer). Zij wees ons op een leuk restaurantje waar we goedkoop een lunch konden eten en die niet toeristisch was. Hier hebben we geluncht en daarna is Mark in bed gaan liggen (opkomend griepje) en Jorike heeft in het zonnetje op het balkon een boek gelezen, met een prachtig uitzicht trouwens. Aan beide kanten van de vallei liggen ruïnes, wat we de volgende dag te horen kregen was dat de ene kant een toeristische trekpleister was en de andere kant was gratis. O, we zijn en blijven Nederlanders dus kozen natuurlijk voor de gratis kant. Hier zijn we door de ruïnes gewandeld en dit bleken (na later erover te hebben gelezen) graanopslagruimtes te zijn van de Inca´s. Erg mooi (de foto´s volgen).

Hebben die dag kaarten gekocht voor de trein naar Aqua Calientes (wat warm water betekend) het dorpje dat het dichtst bij machu Picchu ligt en konden nog een treinkaart kopen voor zaterdag heen en terug.

Zijn dan ook zaterdag vertrokken met de meest TOERISTISCHE trein naar Aqua Calientes, daar aangekomen moesten we kaarten kopen voor een bus naar de top van de berg, waar Machu Picchu ligt en vervolgens moesten we ook nog kaarten voor de entree van Machu Picchu kopen (ehm hoezo uitbuiterij???). Waren blut toen we alles hadden betaald

.

Maar goed toch maar met de bus omhoog gegaan, stapten in de eerste bus en je raad het al alleen maar bejaarden en bejaarde Japanners! Haha oh nee ook twee duitsers van onze leeftijd. Na 8km omhoog kwamen we dan aan bij Machu Picchu, waar we voor de ingang struikelden over alle afritsbroeken en bergschoenen en wandelstokken! Oh en niet te vergeten alle Peruanen die gids willen zijn.

Kortom het is ons een beetje tegengevallen en we waren ook weer erg snel vertrokken (soorry voor degenen die er geweest zijn en het wel geweldig vonden). Het was ook mooi, maar zó duur en zó toeristisch!

Zijn dus vandaag weer terug in Cuzco, je moet weer de hele weg terug voor je verder kan en we gaan vandaag buskaarten kopen voor Puno, we gaan richting Bolivia!!!! Zin in!!!!

Groetjes aan iedereen en een dikke kus

Laatste week Ecuador en Peru (Lima, Cuzco)

Hoi allemaal,

Is alweer een tijdje geleden maar hier is weer een verhaal vanuit de andere kant van de wereld. Hebben in Ecuador een vliegticket geboekt naar Lima (omdat we 24uur in de bus echt niet zagen zitten) maar dit betekende wel dat we nog een weekje langer in Ecuador moesten blijven. Op zich geen probleem want er waren nog plaatsjes aan de kust die we niet hadden gezien. Zijn de volgende dag met de bus vertrokken naar Montanita (volgens de Lonely Planet en anderen die we hebben gesproken een leuk surfersdorpje). Daar aangekomen zijn we allereerst op zoek gegaan naar een goed en rustig hostel (maar dit bleek lastiger te zijn dan we dachten). Om een beetje een beeld te schetsen van hoe het daar was: het leek alsof we een filmset in liepen van Zoolander en dan voornamelijk het huis van Hansel (voor degene die Zoolander hebben gezien zullen begrijpen wat we bedoelen). Alleen maar mensen met dreadlocks, wijde poepbroeken, van die mensen die anders willen zijn dan anderen, maar eigenlijk zien ze er allemaal hetzelfde uit.

Die nacht niet echt lekker kunnen slapen want het was een vrij rumoerig dorpje, dus hebben besloten om de volgende dag door te gaan met de bus naar Porta Lopez.

Daar aangekomen weer op zoek gegaan naar een hostel, de meeste hostels waren vol of hadden plek maar dan was het smerig of klein of duur. Na een uurtje rond te hebben gelopen kwamen we (met de hulp van een tuktuk chauffeur) bij een leuk hostel.

Hebben voor de volgende dag een tour geregeld. Kwamen eerst langs het strand waar alle vissers net hun gevangen vissen hadden neergelegd. Zoiets hadden we nog nooit gezien, roggen, zwaardvissen, haaien noem maar op en het lag daar op het strand. Een visser vertelde aan Mark dat de luxe vissen doorgevlogen worden naar Japan.

Dit was een tour waar we walvissen gingen kijken (die hebben we ook echt gezien) dit was erg indrukwekkend. De walvissen zijn drie maanden bij de kust van Ecuador en zwemmen dan naar Antartica. Wij hadden dus precies geluk, meest indrukwekkende was dat de mannetjes indruk maakten op de vrouwtjes door uit het water te springen!!!!

Zijn vervolgens na het walvissen kijken naar Isla de Plata gevaren, dit is een eilandje aan de kust vlak bij Porta Lopez. Hebben hier een wandeltocht gedaan, in de hoop om de albatros te zien. Helaas hebben we deze niet gezien maar we veel blue foot boobies en green foot boobies. Hebben die avond in een restaurantje vis gegeten (zeebaars en zwaardvis).

Vanuit Guanquil (waar we weer terug kwamen na een week) zijn we naar Lima gevlogen, wilden meteen doorvliegen naar Cuzco, maar er was alleen een vlucht voor de volgende ochtend. Wilden niet in Lima blijven omdat we van veel mensen hadden vernomen dat dit niks was, te gevaarlijk. Zijn naar een hotel vlak bij het vliegveld gegaan, hebben hier een kamer met jacuzzi geboekt. Heerlijk uitgerust en de volgende dag naar Cuzco vertrokken.

Hier aangekomen op zoek gegaan naar een goedkoop en goed hostel, dat bleek wederom een uitdaging want dit is de meest toeristische plek waar we tot nu toe zijn geweest. Alles is duur en niet goed. In een steegje zag Mark echter een hostel, hier gaan kijken en bleek goedkoop en mooi.

Zijn door het stadje gaan lopen (heeft wel wat weg van Rome), waar de Alpaca´s over straat lopen (ze maken wel erg lekker warme truien en mutsen van die beesten). Het is hier overdag lekker weer (zonnetje) en ´s nachts is het ijskoud. Lijkt een beetje op een skidorpje.

Volgende dag opgestaan en Jorike merkte wel dat ze wat te actief was geweest gisteren (trappen op lopen, rondbanjeren door de stad). In de middag werd dit erger, hoofdpijn, weinig zuurstof en erg sloom. Jorike heeft last van de hoogte (zitten nu op 3300meter) wat trouwens niks met fitheid te maken heeft, als je bloeddruk laag is dan heb je sneller last van de hoogte.

Zijn naar een café gegaan en hebben hier een pot coca bladeren thee besteld. Ja, Herbert je had gelijk we gaan coca bladeren drinken, eten als gekken denk ik. Deze blaadjes zorgen ervoor datje bloeddruk omhoog gaat en dat je geen last meer hebt van hoofdpijnen, sloomheid. Hebben de eerste dag te actief gedaan, ze raden je namelijk aan om 2 dagen rustig aan te doen. Maar goed we hebben de coca bladeren (waar ze overigens ook chocolade en dropjes van maken).

Wilden gisterenavond wat informatie gaan inwinnen om vandaag naar de Sacred Valley te gaan of naar Machu Picchu. Kregen we doodleuk te horen dat het vandaag niet mogelijk was om weg te komen uit het dorp. De inwoners zijn aan het staken (tegen verhogingen prijzen water) en blokkeren vandaag de wegen en rails. We hebben dus vandaag nog een verplichte rustdag.

Mark heeft vanochtend ontbijt op bed verzorgd (romantisch) en zitten nu achter de pc.

Hopen dat we morgen wel het doprje uit komen want ze kunnen niet garanderen dat het 1 dag duurt.

Dikke kus voor iedereen van ons!

Galapagos (Santa Cruz, Isabela en San Cristobal)

Dag lieve allemaal,

Hebben eindelijk een internet cafe gevonden en zetten even een verhaaltje op de site over de Galapagos.

Zijn aangekomen op Santa Cruz (het hoofdeiland van de Galapagos) en hebben een upgrate gehad in het vliegtuig omdat we zo lang waren (first class gevlogen). Vanuit het vliegtuig met de bus naar een boot en vervolgens weer in de bus. Met de backpacks achterop de rug naar hostel gelopen. Zijn daar geinstalleerd en zijn vervolgens naar het onderzoekscentrum (Turtle farm) van Darwin gegaan. Waar je kan rondlopen tussen de schildpadden (en dit zijn gigantische beesten, niet een schilpdpadje zoals Maaike vroeger had als huisdier).

Volgende dag hebben we een tour gedaan (tour de Bahia), we gingen met een bootje naar een snorkelplek (Loberia) en hebben hier gesnorkeld. Het water was IJS koud (ze hadden verteld dat ze wetsuites zouden meenemen, maar helaas was dit niet zo) maar we hebben wel met 3 zeeleeuwen gezwommen en dan maakt het koude water niet veel uit.

Uit het water op de boot was wel ERG koud en laten wij dan net weer een handdoek zijn vergeten, gelukkig was er een ouder Engels stel mee die een handdoek over had. Naar een volgende snorkel plek gegaan maar hier waren niet veel dieren te zien. Wel veel vogels (freaky birds, pelikanen).

Daarna moesten we ons weer aankleden en gingen we wandelen over een gedeelte van het eiland, erg mooi (vulkanisch) en hebben we heel veel iguanas gezien (die zijn op alle eilanden, in grote getallen). Toen weer op de boot naar een volgende wandelspot, Grietas, dit was een soort kloof met water. Waar allemaal stoere jongens vanaf doken, om hier te komen moesten we een aardig stuk lopen over allemaal rotsen (lastig lopen met slippers, en de anderen allemaal op wandelschoenen haha).

De laatste dag op dit eiland hebben we in de ochtend op een heel mooi strand gelegen (wit zand en blauw water) tot een uur of 1, moesten namelijk daarna de boot nemen naar Isla Isabela (het grootste eiland van Galapagos).

De boot tocht was aardig hobbelig (de zee was vrij onrustig). Hebben er 2 uur over gedaan en daar aangekomen stond een meisje van het hotel ons op te wachten, relaxt zou je denken, maar zij vertelde dat we met een taxi naar het hotel zouden gaan en dat we zelf moesten betalen (waarom kom je ons dan ophalen???).

Door het stadje gelopen en omdat het al bijna donker werd hebben we bij een strandje gezeten en wat biertjes gedronken (back in time met goede jaren 80 muziek). Hebben het een beetje laat gemaakt en hebben de volgende dag mountainbikes gehuurd om over het eiland te cruizen. Zijn naar de Muro de las Lagimas (muur van de tranen) gefietst (monument van na de oorlog)en onderweg moesten we oppassen om niet over de iguanas en schildpadden te fietsen.

De volgende dag hebben we kaartjes gekocht voor de boot terug naar Santa Cruz en vertelde de vrouw van het hostel dat we nog een tour wilden gaan doen en dan om 18uur de boot terug zouden nemen, zij keek ons vreemd aan en zei uiteindelijk dat de boot alleen om 6uur in de ochtend gaat. Haha dus hebben we de datum veranderd en zijn we een dag langer gebleven zodat we nog een tour konden doen.

Die avond gegeten bij een tent waar je alleen kan eten als je dit een dag van tevoren aanvraagt. Hebben een super romantisch tafeltje gezeten (die de eigenaar speciaal had gedekt voor ons met een kaarsje en bloemen) en vis gegeten.

De dag erna zijn met een groep en een gids naar de vulkaan gehiked (Sierra Negra) de een na grootste vulkaan ter wereld, de grootste is in Tanzania. Dit was indrukwekkend want we hadden allebei nog nooit een vulkaan gezien. Hebben een stuk om de vulkaan gelopen en vanuit een bepaald punt kon je de andere vulkanen van het eiland ook zien (4 andere vulkanen, dat is nog eens een uitzicht). De terug weg begon het te regenen en dan lopen door mul zand is niet lekker, we kwamen doorweekt en bruin door het zand aan bij het busje.

In de middag hadden we nog een tour (weer een tour de Bahia) waar we over een zwart vulkanisch gedeelte hebben gewandeld en zijn gestopt bij een slaapplek van white tip sharks, die lagen daar te slapen tot de nacht valt en ze gaan jagen (het waren er super veel).

Zijn naar een snorkel plek gegaan (dit keer met wetsuite) en zijn het water ingegaan, waar we zeeschildpadden hebben gezien, dit doet denken aan de schildpadden in Finding Nemo. Jorike bevroor na een paar minuten (kapot wetsuite) en is eruit gegaan, Mark is verder gaan snorkelen en heeft nog een grote rog gezien.

Om 6uur in de ochtend in de boot gestapt (VROEG!!!) en hebben de boottocht from hell gehad, de zee was super ruig en de kapitein deed maar wat (van de 10 mensen hebben er 2 overgegeven, wij niet). Dus een beetje gedesorienteerd aangekomen op Santa Cruz.

Hebben echt een dag nodig gehad om bij te komen, haha.

Nu zitten we op het eiland San Cristobal, en de boottocht hierheen was erg rustig vergeleken met de vorige. Hebben een middagje op een strand gelegen waar een zeeleeuwen groep bivakeerde (het mannetje heeft de hele middag laten weten dat hij de baas is, door te balken en gillen als een malle).

Zijn gisteren een dag naar Loberia gegaan, waar zeeleeuwen kolonies zitten en hebben hier een wandeling gemaakt naar een grote rost met een super mooi uitzicht over het strand en rotsen.

Eten hier elke avond kreeft (heerlijk, heerlijk) en gaan morgen nog een tour doen of misschien duiken. Dan vliegen we 10 september terug naar Guanquill.

Oh en Ria en Herman, die foto van de Darwin vink hebben we gemaakt

Dit was even in het kort wat we hebben gedaan en meegemaakt, zijn denk ik nog veel vergeten, maar we maken zoveel mee....

Dikke kus van ons aan iedereen